Symptomy bulimii
Osoby cierpiące na bulimię robią dwie rzeczy. Po pierwsze – jedzą. Szybko, łapczywie, dużo (zbyt dużo) i bez udziału woli. Po drugie – usilnie starają się pozbyć tego, co przed momentem zjedli.
W krótkim czasie bulimik potrafi „pochłonąć” niesamowite ilości jedzenia, znacznie większe, niż osoba bez zaburzenia w tym samym okresie czasu. Ponadto tracą kontrolę nad tym co i w jakiej ilości jedzą – nie potrafią przerwać, póki wszystko nie zniknie. Następnie, aby pozbyć się nadmiaru niepotrzebnego jedzenia, osoba stara się zwymiotować lub w inny sposób (np. za pomocą środków medycznych) „wyrzucić” z siebie bądź spalić nadliczbowe kalorie. Czasem po takim napadzie obżarstwa chory głodzi się przez kilka dni lub intensywnie ćwiczy.
W przeciwieństwie do anorektyków, bulimia nie można łatwo zidentyfikować poprzez wygląd lub wagę (choć ta może wyraźnie się wahać), a nawet poprzez zachowania związane z jedeniem w „sytuacjach publicznych, czyli w trakcie kontaktów społecznych (wspólny posiłek czy wyjście do restauracji). Z tego powodu, a także z poczucia wstydu, bulimicy, starannie tuszując dowody swoich „zbrodni”, mogą cierpieć na to zaburzenie przez dłuższy okres czasu bez wzbudzania podejrzeń otoczenia.
Zazwyczaj osoby z bulimią są skoncentrowane na swojej wadze i często poddają się różnym dietom. Samoocenę opierają na swoim wyglądzie, który staje się wyrocznią dobrego bądź złego samopoczucia.
Symptomy Bulimii Nervosa:
Bulimia jest zdiagnozowana, gdy napady nieopanowanego głody zdarzyły się minimum 2 razy w miesiący przez minimum 3 miesiące. Okres obżarstwa charakteryzuje się:
- Jedzenie odbywa się w określonym przedziale czasowym (do 2 godzin), podczas którego ilość przyjmowanego jedzenia jest znacząco większa niż u osoby niezaburzonej (w przeciągu takiego samego czasu i w podobnych okolicznościach).
- Podczas okresów „wilczego głodu” wytępuje poczucie braku konroli nad ilością spożywanego jedzenia.
- Ponadto osoby z bulimią aktywnie starają się zapobiegać przybieraniu na wadze poprzez: prowokowanie wymiotów, zbyt częste stosowanie lewatywy, środków przeczyszczających i moczopędnych oraz innych środków farmaceutycznych, poszczenie bądź uprawianie intensywnych ćwiczeń.
- Samoocena bulimika bezpośrednio zależy od wagi, a także od wyglądu.
Bulimia nervosa jest diagnozowana wówczas, gdy zostanie wykluczona anorexia nervosa.
Typy Bulimii Nervosa:
- Typ z zachowaniami „oczyszczającymi” – osoba regularnie wywołuje wymioty bądź stosuje środki medyczne.
- Typ bez zachowań „oczyszczających” – osoba wykazuje inne zaburzone zachowania, takie jak poszczenie bądź nadmiernie intensywne ćwiczenia, okazjonalnie tylko wywołując wymioty bądź stosując środki medyczne.
Bibliografia
Goldsmith, T., Craven, S., Grohol, J. (2005). Eating Disorders (Including Anorexia and Bulimia): Symptoms of Bulimia. PsychCentral
Photo by Padli Pradana from Pexels
