Zaburzenia odżywiania
Zaburzenia odżywiania są „cichym” problemem wielu rodzin, zwłaszcza tych, w których znajduje się młoda lub dorastająca kobieta (prawie 90%). Szacuje się, iż problem ten dotyka min. 5% nastolatek.
Dlaczego na zaburzenia związane z odżywianiem cierpią głównie kobiety? Według amerykańskiego Narodowego Instytutu ds. Zdrowia (National Institute of Mental Heath) kobiety chętniej przechodzą na dietę aby w ten sposób „wypracować”, bądź też utrzymać szczupłą figurę; niestety, zwykle są to o tyle restrykcyjne, co niezdrowe diety. Ponadto uprawianie pewnych sportów (np. gimnastyki artystycznej) lub wybór określonej ścieżki kariery (np. modelki) wymusza niejako utrzymanie szczupłej sylwetki, nawet jeśli oznacza to drastyczne zmniejszenie ilości posiłków, aż do przyjmowania wyłącznie płynów, a w ekstremalnych przypadkach – czystej wody.
Obecnie wyróżnia się 3 główne zaburzenia związane z odżywianiem:
- anoreksję,
- bulimię,
- napady żarłoczności (ang. binge eating disorder, BED) – zaburzenie podobne w swoich symptomach do bulimii, jednak nie tożsame.
Anoreksja (anorexia nervosa) oznacza głodzenie się przy jednoczesnym postrzeganiu siebie jako osoby z nadwagą. Jeśli ważysz przynajmniej 15% mniej niż jest to zalecane i wciąż tracisz wagę z powodu niejedzenia, bądź przyjmowania niewystarczającej ilości pokarmu – możesz cierpieć na anoreksję.
Bulimia (bulimia nervosa) charakteryzuje się okresowym przejadaniem się, a następnie pozbywaniem się spożytego jedzenie poprzez prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych, robienie lewatyw lub obsesyjne ćwiczenia, aby tylko pozbyć się nadmiaru niechcianych kalorii (tzw. „oczyszczanie się”). Jest to najbardziej rozpowszechnione zaburzenie związane z odżywianiem. Osoba cierpiąca na to zaburzenie może latami ukrywać swoje zachowanie, gdyż jej waga zazwyczaj zostaje w normie. Napady obżarstwa i akty oczyszczania są często nieujawnione, gdyż wywołują poczucie wstydu, winy i czasem obrzydzenia wobec samej/go siebie.
Zaburzenia te są poważnym problemem i powinny być diagnozowane i leczone jak każda inna choroba, w przeciwnym wypadku mogą spowodować poważne następstwa natury medycznej, ze zgonem włącznie. Oprócz leczenia medycznego bardzo często chora/y bierze udział w terapii kognitywno-poznawczej bądź w grupowej psychoterapii. Jeżeli wydaje Ci się, że cierpisz Ty lub ktokolwiek z Twojego otocznia na któreś z tych zaburzeń – zwróć się o pomoc do specjalisty. Zdiagnozowana i odpowiednio leczona choroba może być wyleczona w ciągu kilku miesięcy, co oszczędza lata cierpień wielu ludziom. I pamiętaj – osoba z tego typu zaburzeniami nie jest im winna. Jest ona ofiarą całokształtu interakcji społecznych, biologicznych i psychicznych czynników, które objawiają poprzez niebezpieczną chorobę. Dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze rozpoznanie, bo tylko ono gwarantuje powrót do pełnego zdrowia.
Grohol, M. (2008). Eating Disorders (Including Anorexia and Bulimia): Eating Disorders Information & Treatment Introduction. PsychCentral
