Anoreksja
Symptomy anoreksji
Właśnie w tym momencie kilkaset tysięcy kobiet – naszych sióstr, matek i córek – głodzi się. Niektóre dosłownie zagłodzą się na śmierć. Niestety, zaburzenia związane z odżywianiem są prawdziwą plagą wśród młodych kobiet, również tych inteligetnych, pnących się po szczeblach kariery w różnych dziedzinach. Kobiety – te podziwiane i szanowane – mają głębokie poczucie własnej nieudolności i nieskuteczności swoich działań. W ciągłej pogodni za ideałem robią krok w niewłaściwą stronę i wpadają w trudny do przerwania krąg zachowań doprowadzających do wyniszczenia ich strony zarówno fizycznej, jak i psychicznej.
Nie można nikogo winić za anoreksję; nie jest to wina wychowania przez rodziców, ciężkich warunków życiowych czy słabego charakteru. Anorexia nervosa jest wynikiem wielu nakładających się i oddziałujących na siebie czynników natury zarówno społeczno-kulturowej, genetycznej oraz osobowościowej przy działaniu pewnych czynników środowiskowych. Dopiero określona konstelacja tych czynników powoduje powstanie i utrwalenie się choroby.
Wiele osób, które starają się zrzucić wagę, myśli: „Dobrze byłoby, gdybym był(a) anorektykiem(czką)”, co świadczy wyłącznie o ich niezrozumieniu powagi i podstępności tej choroby. Osoby cierpiące na anoreksję nie czują się szczupłe, piękne i dumne z siebie; wręcz przeciwnie – postrzegają siebie jako istoty grube, nieatrakcyjne i niedopasowane do realiów świata. Są przerażone i czują się samotne, lecz nie potrafią znaleźć wyjścia z tej pułapki. Zresztą – z anoreksji nie można wyjść „ot, tak sobie”, wyłącznie za pomocą silnej woli.
Zaburzenie to nie ogranicza się wyłącznie do poziomu cielesnego, ale również mentalnego; zaburzona jest percepcja własnego ciała, uwaga skupiona jest na wadze i wyglądzie, a myśli krążą wokół jedzenia i kalorii. Nawet w marzeniach (a raczej koszmarach) sennych osoba jest zniewolona przez tematykę związaną z jedzeniem, wagą i wyglądem. Czasami przezwyciężenie tej choroby przez wiele lat pochłania wysiłek chorego oraz jego otoczenia. Życie pod jednym jednym dachem z chorym może być kłopotliwe, a nawet irytujące. Często niedoinformowane otoczenie postrzega chorego jako osobę samolubną i manipulującą innymi. W takim wypadku ciężko jest pamiętać, że wszelkie „dziwne” zachowania są wołaniem o pomoc spowodowanym poczuciem wewnętrznej rozpaczy i cierpienia.
Anoreksja może doprowadzić do śmierci. De facto, wśród zaburzeń mentalnych jest w ścisłej czołówce pod względem śmiertelności. Dlatego tak ważne jest szybkie znalezienie profesjonalnej pomocy, gdy tylko dostrzeże się symptomy u siebie lub u osób z naszego otoczenia.
Symptomy Anorexii Nervosa:
- Przede wszystkim osoba narażona/cierpiąca na anoreksję dąży do obniżenia wagi poniżej norm ustalonych dla jej wieku, wzrostu i wagi. Jeżeli ta waga nie przekracza 85% normy, to jest to dzwonek alarmowy.
- Po drugie osoba zaburzona odczuwa zazwyczaj intensywny strach przed przytyciem/byciem grubą(ym). Jest to niezależne od faktycznej wagi – strach ten jest odczuwany nawet przed osoby, które już prawie zagłodziły się na śmierć.
- Samopoczucie osoby zaburzonej jest złe. Chory jest przekonany, że poczucie szczęścia zależy od wagi i kształtu ciała (a nierzadko rozmiaru ubrania!), co więcej – uzależnia od tego swoją wartość jako człowieka.
- Chory źle ocenia własną wagę i stanowczo zaprzecza, iż cierpi na anoreksję.
- U kobiet ustało miesiączkowanie – co najmniej 3 ostatnie cykle (jest to związane ze znacznym spadkiem wagi)
Dwa typy Anorexii Nervosa:
- Typ restrykcyjny – znaczne ograniczenie przyjmowanych pokarmów nie przerywane niekontrolowanymi atakami obżarstwa,
- Typ z okresami obżarstwa i „oczyszczania się” – po niekontrolowanym napadzie „wilczego głodu” zmusza się do wymiotów, stosuje środki medyczne (przeczyszczające, moczopędne), lewatywy lub wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.
BMI:
Aby oszacować prawidłową wagę (tzw. Body Mass Index) można zastosować proste obliczenia matematyczne:
BMI = (waga w kilogramach) : (wzrost w metrach)2
przy czym wyniki mieszczące się w określonych wymiarach świadczą o:
< 15 – wygłodzeniu,
15,0 – 17,4 – wychudzeniu (ciężka choroba lub anoreksja)
17,5 – 18,4 – niedowadze
18,5 – 24,9 – wadze w normie
25,0 – 29,9 – nadwadze
30,0 – 34,9 – I. stopniu otyłości
35,0 – 39,9 – II. stopniu otyłości
≥ 40,0 – III. stopniu otyłości (tzw. otyłość skrajna)
Photo by Giovanni Calia from Pexels
Bibliografia
- Goldsmith, T., Craven, S., Grohol, J. (2005). Eating Disorders (Including Anorexia and Bulimia): Symptoms of Anorexia. PsychCentral
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Body_Mass_Index
- http://www.dieta-montignac.pl/viewpage.php?page_id=15
